Geheel in de lijn van de Boodschap van Banneux voltrekt zich ook haar zending. Het vroeger onbekende dorpje Banneux Notre-Dame groeide uit, niet in grootte, maar wel als een bekend geworden genadeoord van Maria. Jaarlijks trekken duizenden bedevaarders er naar toe..
Banneux is, in al zijn eenvoud, voor menigeen een plaats geworden van ontmoeting, van rust, van gebed, speciaal voor zieken en lijdende mensen, die er verlichting en troost zoeken bij Maria, de Maagd der Armen.
Reeds kort na de verschijningen kwam de stroom der pelgrims op gang. De uitspraak van Maria: ’Ik kom het lijden verlichten’, kan je niet onberoerd laten, en zeker niet als de kwetsbaarheid van de mens zich manifesteert.
Door de toestroom van zieken ontstond er behoefte aan de nodige faciliteiten, niet alleen bouwkundig maar ook aan helpende handen.
Zo werd er in 1933 reeds een noodhospitaal opgericht langs de weg, even voorbij de kapel.
In januari 1934 kon het kasteel ‘les Fawes’ (’Beukenhof’), dat op 2 km afstand lag worden aangekocht. Het kreeg de naam: ‘Home de la Vierge de Pauvres.
En in mei 1934 arriveerden dan de eerste zusters, die voortaan zouden instaan voor de verzorging van de zieken. Deze zusters afkomstig uit het moederhuis van Gijzegem behoorden tot de congregatie van Sint-Vincentius a Paulo. Ze zouden voortaan ook ‘dienaressen der armen’ genoemd worden.
Niet alleen ééndaagse bedevaarten werden er ingericht, maar stilaan groeide ook de behoefte aan een meerdaags verblijf.
Om aan deze zieken een waardige verblijfplaats te kunnen aanbieden, werd in december 1938 begonnen met de bouw van de ‘Hospitalité’, een voorziening met kamers en dienstruimten.
Dit bouwwerk bood de mogelijkheid om 230 zieken te herbergen, die deelnamen aan deze ziekentriduüms.
Deze faciliteit stelde de zieken in de mogelijkheid nu vijf dagen te vertoeven bij de Maagd der armen. Verpleegsters, brancardiers, vrijwilligers,….afkomstig uit dezelfde regio kwamen mee om er zich belangeloos zich in te zetten voor hulpbehoevende medemensen. En dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Met hoofd, hart en handen… een beetje lijden helpen verlichten!
Ook voor de verpleegsters en de brancardiers werd er een onderkomen voorzien. Zij konden voortaan terecht in de paviljoenen, respectievelijk genaamd, St-Bernadette en St-Camille.
Momenteel is de ‘hospitaliteit Notre-Dame’ een complex van drie gebouwen: het klooster van de zusters, de oude en de nieuwe hospitaliteit. Samen heeft het een capaciteit van 360 bedden.
Voor de deelnemers aan een triduüm is er dagelijks de mogelijkheid om een eucharistie mee te vieren, deel te nemen aan sessies van geestelijke onderricht, de kruisweg te doen of het boetesacrament te ontvangen.
De geestelijke leiding van elk triduüm is in handen van een priester, aangesteld door de bisschop van desbetreffend bisdom.
Op zon- en feestdagen is er in de voormiddag een internationale eucharistieviering, in de drie landstalen en iedere dag in de namiddag (behalve op vrijdag de ziekenzegening met het Allerheiligste.
Aangetrokken door de boodschap van de Maagd der Armen, hebben zich sinds de verschijningen verschillende kloostergemeenschappen hier in Banneux gevestigd.
En sinds een tiental jaar is ook een jonge kloostergemeenschap hier gehuisvest, namelijk de broeders en dochters van Sint-Jan. Ze dragen een grauw-grijs habijt met scapulier.
Jan Lempens
Limburgs Banneuxwerk vzw 